Wiek, płeć, ogólny rozwój schorzenia dziecka:
Wiek: 2,1, ur.: 30+6/7 Hbd, płeć: K, diagnoza medyczna: encefalopatia wczesnodziecięca statyczna, zaburzenia neurorozwojowe poznawcze, językowe, emocjonalne (w okresie okołoporodowym wylewy dokomorowe II i III st., nadal poszerzone komory boczne – 11 mm). Dziecko do 18 m. ż. rehabilitowana metodą Vojty z powodu obniżonego napięcia. Obecnie sprawność motoryczna odp. dla wieku. Słuch fizyczny wg kilku badań (w tym Bera) w normie. Tor oddechowy poprawny. Dziecko bardzo źle sypia, potrafi wybudzić się w nocy na kilka godzin.
Logopedyczna ocena dziecka w okresie: listopad 2013 i kwiecień 2014
Mowa czynna wiek:
w listopadzie 2013 r. mowa czynna dziecka kształtowała się na etapie 13 m. ż., w wokalizacji pojawiło się wprawdzie wówczas jedno nowe słowo, jednak kilka zanikło lub były realizowane sporadycznie. Dziecko spontanicznie, ze zrozumieniem wypowiadało tylko słowo: am i wyrażenia dźwiękonaśladowcze: ko ko, którym określało wszystkie ptaki oraz brum – auto. Sporadycznie wypowiadało również słowo dada – które mogło oznaczać tatę lub zaimek – tam.
Rozumienie mowy wiek:
w listopadzie 2013 r. rozumienie mowy również kształtowało się na etapie 13 m. ż. Dziecko reagowało tylko na kilka poleceń popartych gestem, nie wykazywało reakcji rozumienia zakazów czy nakazów, niczego nie potrafiło podać i pokazać, nie reagowało na swoje imię.
Komunikacja niewerbalna:
w listopadzie 2013 r. dziecko słabo porozumiewało się za pomocą gestów naprowadzających, nie kiwało przecząco ani potwierdzająco głową, nie potrafiło nazwać części ciała, pokazać pa pa ani kosi kosi. Unikało kontaktu wzrokowego, nie nawiązywało pola wspólnej uwagi, nie wskazywało palcem (gdy czegoś potrzebowało, brało rękę matki i przy jej pomocy osiągało swój cel), nie naśladowało czynności. Będąc we własnym mieszkaniu, nie reagowało na dzwonek do drzwi, pojawienie się domowników lub osób obcych. Poza domem niespokojne, płaczliwe, wymuszające swoją wolę, głośnym płaczem reagujące na obcych. Nikt, poza matką, nie wychodził z nim na spacery. Dziewczynka nadpobudliwa psychomotorycznie, z zaburzeniami koncentracji uwagi, z cechami zachwianego rozwoju emocjonalno-społecznego. W zachowaniu dominują emocje negatywne.
Przyjmowanie pokarmu:
w budowie aparatu oralnego zaznacza się anatomiczna anomalia wędzidełka wargi górnej oraz nieco wyżej wysklepione podniebienie. Wcześniej podcięto dziecku wędzidełko podjęzykowe, gdyż zbyt krótkie skutkowało dysfunkcją pokarmową języka (dziewczynka bardzo nerwowo piła z butelki z powodu ograniczenia ruchomości języka). Obecnie wszystkie oralne funkcje pokarmowe realizowane są prawidłowo. Dziecko pokarmy stałe je samodzielnie, nie posługuje się jednak sztućcami. Jedzenia domaga się bardzo często, sprawia wrażenie nieustannie głodnej. Polecono naukę picia z otwartego kubka.
Dotychczasowa terapia:
terapię logopedyczną rozpoczęto w lutym 2014 r. w wymiarze 30 min/ tyg. z logopedą, dodatkowo codzienna terapia z matką wg zaleceń logopedy
Osiągnięte rezultaty:
po dwumiesięcznej terapii (kwiecień 2014) dziecko zaczęło nawiązywać kontakt wzrokowy z terapeutą, nie reaguje histerycznym płaczem na jego widok, a matka nie musi już być obecna podczas terapii. Dziewczynka zaczyna powtarzać za logopedą samogłoskę a, zaczęła zwracać uwagę na dźwięki zwierząt i inne odgłosy puszczane z magnetofonu. Naśladuje odgłosy kota i psa, nie pokazuje ich jednak na obrazku. Pokazuje za to tęczę i próbuję ją nazwać. Często powtarza słowoabka – ale trudno określić, co ono oznacza. Lubi rysować i potrafi się chwilę skupić na tej czynności, kartkę nazywając kaka. Zaczyna odrzucać do terapeuty piłkę, sama próbuje nałożyć buty, robi pa pai coraz częściej wskazuje palcem, pojawił się gest przeczenia głową. Dalej jednak najchętniej bawi się sama, skupiając się co chwilę na innych przedmiotach lub jedzeniu, nie zwracając większej uwagi na inne osoby.
Główny problem:
zaburzony rozwój komunikacji (w tym rozwój mowy) oraz zachwiany rozwój emocjonalno-społeczny
Ewentualna diagnoza logopedyczna:
opóźnienie rozwoju mowy na tle niedotlenienia okołoporodowego w następstwie wcześniactwa, podejrzenie zaburzeń rozwoju mowy o typie alalii sensoryczno-motorycznej (afazji sensoryczno-motorycznej)
Cel planowanej dalszej terapii:
polepszenie umiejętności komunikowania się dziecka z otoczeniem, rozwijanie mowy czynnej i biernej dziecka, stymulacja funkcji poznawczych, emocjonalno-motywacyjnych i wykonawczych
Proponowana intensywność terapii:
zajęcia z logopedą – 1 godz./ tydz., zajęcia z pedagogiem – 2 godz./ tydz., dodatkowo niezbędna codzienna praca rodziców z dzieckiem w domu wg zaleceń terapeutów
Uwagi:
obserwacja dziecka pod kątem zaburzeń autystycznych