Dziewczynka została zdiagnozowana w Niepublicznym Centrum Logopedycznym „Apex” w Radomsku 30 grudnia 2013 r. Podczas kompleksowego badania przeprowadzonego przez trzech specjalistów (psycholog, logopeda, pedagog) stwierdzono nieharmonijny, opóźniony rozwój psychomotoryczny.
Ania pochodzi z ciąży pierwszej, z powodu ułożenia pośladkowego przyszła na świat przez cesarskie cięcie. Dziewczynka urodziła się z dużą główką, która podczas akcji porodowej została lekko zniekształcona. Z wywiadu wiadomo, iż od samego początku można było zauważyć u Ani opóźnienie rozwoju ruchowego, dziewczynka zaczęła samodzielnie siedzieć ok. 12 m.ż., raczkowała w 10 m.ż., samodzielnie zaczęła chodzić dopiero w 18 m.ż. Ok. 7/8 m.ż. przez krótki czas powtarzała mama, tata, potem zaś mowa zatrzymała się i dziewczynka przestała powtarzać zbitki sylabowe. Od samego początku Ania bardzo niespokojnie spała, wybudzała się i płakała.
Przeprowadzone próby diagnostyczne wykazały opóźnienie rozwoju wszystkich funkcji poznawczych dziecka o ok. 1 rok 8 miesięcy, dziewczynka miała 2 lata 8 miesięcy, jej wiek rozwojowy był zaś na poziomie 10-12 miesiąca życia. U Ani zaobserwowano opóźniony rozwój mowy na wszystkich płaszczyznach języka, dziewczynka nie komunikowała się werbalnie, nie używała również żadnych form dźwiękonaśladowczych, wydawała jedynie nieartykułowane dźwięki w postaci krzyku, płaczu, pisków. Znacznie ograniczone były również niewerbalne środki porozumiewania się. Ania bardzo rzadko używała gestów wskazujących w celu otrzymania przedmiotów, nie potrafiła utrzymać kontaktu wzrokowego z badającym, nie zawsze też reagowała na swoje imię. Praktycznie nierozwinięta była również u dziewczynki mowa bierna, Ania nie wykonywała poleceń popartych gestem, nie podawała przedmiotów, nie wskazywała obrazków czy części ciała u siebie i lalki. Lateralizacja jeszcze nie była ustalona, znacznie obniżony poziom zdolności manualnych oraz grafomotorycznych i manipulacyjnych, zły chwyt narzędzia piśmiennego, rysunek na poziomie bazgrot. Ania nie była zainteresowana prezentowanym materiałem obrazkowym, nie przewracała kartek w książce, po krótkiej chwili z krzykiem wyrzucała książkę za siebie. Podczas aktywności swobodnej Ania biegała po gabinecie, brała do rąk przedmioty, manipulowała nimi, stukała nimi o siebie, wkładała je do ust. Przy próbie odebrania jej zabawki krzyczała, uciekała. Zaburzone było również u Ani naśladownictwo, sporadycznie dziewczynka przykładała słuchawkę telefonu do ucha czy mieszała łyżeczką w miseczce. Ania miała również problemy z rozwojem społecznym i emocjonalnym, była dzieckiem nadpobudliwym, nie potrafiącym skupić uwagi na wykonywanych zadaniach. Reagowała agresją, płaczem, krzykiem, trzepotaniem rąk, nie chciała się podporządkować, podjąć jakiejkolwiek współpracy z badającymi. Nie potrafiła również nawiązać jakiegokolwiek kontaktu z rówieśnikami, niechętnie przebywała u mamy na kolanach.
Dziewczynka rozpoczęła zajęcia w ramach Wczesnego Wspomagania Rozwoju od stycznia 2014 r. Od samego początku uczęszczała regularnie na zajęcia logopedyczno-pedagogiczne w tutejszej poradni oparte na Metodzie Wstępnej Stymulacji Logopedycznej. Przez pierwsze zajęcia Ania biegała po gabinecie, krzyczała, rzucała się po podłodze, ciskała o podłogę pomocami dydaktycznymi. Po 4/5 zajęciach, dziewczynka zaczęła się uspokajać, podporządkowywać. U logopedy rozpoczęła pracę na wyrażeniach dźwiękonaśladowczych, sylabach i wykrzyknieniach, prowadzone miała ćwiczenia słuchu awerbalnego, ćwiczona była zarówno mowa bierna jak i czynna.. Po niespełna roku zajęć Ania zaczęła porozumiewać za pomocą wyrazów lub prostych zdań. U dziewczynki pojawiło się rozumienie, bez problemu wykonuje proste polecenia, czasami ma problem z wykonaniem polecenia złożonego. Ładnie różnicuje odgłosy otoczenia, zwierząt, przyrody, czasami ma problem z określeniem odgłosu bez pomocy obrazka. Ania dobrze różnicuje również natężenie dźwięku głośno-cicho, długość trwania dźwięku krótko- długo, potrafi także odnaleźć źródło płynącego dźwięku. Dziewczynka poprawnie powtarza za terapeutą zdania 2,3 wyrazowe, w większości przypadków w sposób poprawny używa formy dopełniacza. Choć nie wszystkie głoski języka polskiego realizowane są w sposób poprawny, wypowiedzi dziewczynki są zrozumiałe dla otoczenia. Ania znacznie rozwinęła mowę bierną jak i czynną, bezbłędnie przykłada podpisy do obrazków oraz samodzielnie nazywa przedmioty, czynności, osoby. W miarę możliwości powtarza krótkie rymowanki i wierszyki. Dziewczynka znacznie poprawiła koncentrację uwagi, bez problemu wchodzi do gabinetu i zajmuje swoje miejsce. Z wywiadu wiadomo, że Ania zrobiła również duży postęp w rozwoju społecznym i emocjonalnym, zaczęła uczestniczyć w zajęciach przedszkolnych, czasami jeszcze zdarza się jej odchodzić od grupy, ale upomniana wraca na swoje miejsce. Coraz częściej angażuje się w przebieg zajęć, odpowiada na pytania nauczyciela, wykonuje wyznaczone zadania, coraz częściej również wchodzi w interakcje z rówieśnikami.
Dziewczynka nadal musi kontynuować umiejętność samodzielnego komunikowania się za pomocą zdań prostych, następnie złożonych, pracować nad systemem leksykalnym oraz kategorią gramatyczną wypowiedzi. W dalszym ciągu dziewczynka musi ćwiczyć słuch awerbalny, następnie werbalny, wskazana jest również dalsza praca nad ćwiczeniami usprawniającymi aparat mowy. Gdy Ania zakończy zajęcia oparte na MWSL rozpocznie pracę nad systemem fonetycznym języka polskiego w oparciu o Metodę Ruchów Artykulacujnych.