Blog

Kwestionariusz sensomotoryczny

Ten kwestionariusz może być wypełniony przez rodziców, ale również nauczycieli i wychowawców. Może być stosowany dla dzieci w wieku szkolnym jak również w wieku 5 i 6 lat. Po udzieleniu odpowiedzi zsumuj wyniki w każdej ze skal i porównaj z wynikami w tabeli. Dziecko, u którego wyniki świadczą o ryzyku dysfunkcji w jednej lub więcej skal powinno być skonsultowane z terapeutą integracji sensorycznej.

SKALA NORMA RYZYKO
DOTYK

RÓWNOWAGA I RUCH

Podwrażliwość

Nadwrażliwość

KOORDYNACJA

NAPIĘCIE MIĘŚNI

SŁUCH

WZROK

WĘCH

UWAGA I ZACHOWANIE

0-2

 

0-2

0

0-3

0-2

0-2

0-3

0-3

0-2

3-10

 

3-7

1-7

4-10

3-10

3-10

4-10

4-10

3-10

 

  1. DOTYK
    1. Przesadnie reaguje na niewielki ból………………………………………………………….  TAK(1)    NIE (0)
    2. Nie zwraca uwagi ma drobne skaleczenia…………………………………………………   TAK(1)    NIE (0)
    3. Lubi aktywności związane z brudzeniem się / malowanie palcami / ……………..    TAK(1)    NIE (0)
    4. Unika aktywności związanych z brudzeniem / lepienie w plastelinie / …………..    TAK(1)    NIE (0)
    5. Nie lubi być niespodziewanie dotykany / lekko / ………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    6. Lubi być dotykany / uwielbia to, poszukuje tego / …………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    7. Poszukuje fizycznie agresywnego kontaktu / uderza w ludzi, ściany /……………    TAK(1)    NIE (0)
    8. Jest szczególnie łaskotliwy ……………………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    9. Unika używania dłoni do eksploracji dotykowej obiektów …………………………….   TAK(1)    NIE (0)
    10. Preferuje pewnie ubrania i/lub narzeka na metki, mówi, że niektóre ubrania   drapią, są za sztywne. TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________
    II. RÓWNOWAGA
    Pierwsza część pytań odnosi się do podrważliwości, a druga do nadwrażliwości.
    1. Ma słabą równowagę………………………………………………………………………………  TAK(1)    NIE (0)
    2. Ma lub miał duże problemy z nauką jazdy na rowerze…………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    3. Podpiera głowę podczas pisania……………………………………………………………….  TAK(1)    NIE (0)
    4. Lubi kręcić się na karuzeli……………………………………………………………………….   TAK(1)    NIE (0)
    5. Często huśta się na krześle……………………………………………………………………… TAK(1)    NIE (0)
    6. Uwielbia huśtanie się na huśtawkach………………………………………………………..   TAK(1)    NIE (0)
    7. Uwielbia szybki ruch………………………………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________

    1. Wygląda na przerażonego w przestrzeni / nie huśta się itp./……………………….   TAK(1)    NIE (0)
    2. Unika szybkiego ruchu ………………………………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    3. Ma chorobę lokomocyjną………………………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    4. Lubi ruch który sam inicjuje, nie lubi gdy ktoś nim porusza, huśta……………….    TAK(1)    NIE (0)
    5. Nie lubi próbować nowych zadań ruchowych……………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    6. Nie lubi wysokości, boi się wspinać…………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________
    III. KOORDYNACJA
    1. Ma problemy z manipulacją / cięcie, rysowanie, zapinanie / …………………….    TAK(1)    NIE (0)
    2. Jest niezgrabny ruchowo, często przewraca się …………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    3. Ma trudności z uczeniem się nowych aktywności ruchowych……………………..    TAK(1)    NIE (0)
    4. Ma trudności z różnicowaniem prawo-lewo / powyżej 7 r.ż. ……………………….    TAK(1)    NIE (0)
    5. Nie trzyma kartki druga ręką gdy pisze lub rysuje …………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    6. Źle trzyma ołówek ………………………………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    7. Brzydko pisze, nie mieści się w liniach …………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    8. Nie potrafi wiązać sznurowadeł, miał trudności z nauczeniem się………………..    TAK(1)    NIE (0)
    9. Ma trudności z posługiwaniem się sztućcami ………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    10. Ma trudności w łapaniu i/lu kopaniu piłki    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________
    IV. NAPIĘCIE MIĘŚNI
    1. Wygląda na rozluźnionego, wiotkiego ………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    2. Ma nieprawidłową postawę gdy siedzi lub stoi ……………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    3. Zbyt mocno ściska przedmioty / np. ołówek / …………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    4. Zbyt lekko ściska przedmioty / np. ołówek / …………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    5. Szybko się męczy ……………………………………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    6. Unika zabaw i gier ruchowych ……………………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    7. Podpiera głowę podczas rysowania, pisania ………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    8. Raczej prowadzi siedzący tryb życia ……………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    9. Jest niezgrabny ruchowo …………………………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    10. Ma trudności z podnoszeniem cięższych przedmiotów ……………………………    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________

    V. SŁUCH
    1. Jest zirytowane, pobudzony lub zalękniony w miejscach gdzie jest głośno ….    TAK(1)    NIE (0)
    2. Jest bardzo wrażliwy na dźwięk …………………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    3. Trudno mu skupić uwagę w miejscu hałaśliwym ………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    4. Myli się wykonując polecenia słowne …………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    5. Potrzebuje powtarzania poleceń, wskazówek ………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    6. Myli podobne dźwiękowo słowa …………………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    7. Zatyka uszy na niektóre dźwięki ……………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    8. Lubi dziwne dźwięki, lubi powtarzać pewne dźwięki …………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    9. Mruczy, śpiewa, mówi do siebie podczas wykonywania zadania …………………    TAK(1)    NIE (0)
    10. Unika zabawek, innych przedmiotów wydających dźwięki ………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________
    VI. WZROK
    1. Nadwrażliwy na światło; woli światło rozproszone, półmrok …………………………    TAK(1)    NIE (0)
    2. Ma problemy z różnicowaniem kształtów ………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    3. Krótki okres fiksacji wzrokowej / skupienia wzroku na przedmiocie / …………….    TAK(1)    NIE (0)
    4. Z trudnością śledzi poruszający się przedmiot / gubi go / …………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    5. Często mruga, ma ból głowy, załzawione oczy po czytaniu …………………………    TAK(1)    NIE (0)
    6. Jest bardzo pobudzony, gdy ma do czynienia z wieloma bodźcami wzrokowymi .. TAK(1)    NIE (0)
    7. Odmawia zasłaniania oczu, ograniczenia widzenia ……………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    8. Odwraca litery, sylaby, słowa …………………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    9. Ma problemy z przepisywaniem z tablicy, książki………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    10. Mruży oczy podczas słonecznego dnia ………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________
    VII. WĘCH
    1. Nadwrażliwy na pewne zapachy …………………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    2. Ignoruje nawet ostre i nieprzyjemne zapachy …………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    3. Ma trudności z różnicowaniem zapachów ………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    4. Często zatyka nos mówiąc, że „śmierdzi” ………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    5. Nie je pokarmów bez wcześniejszego wąchania ……………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    6. Nadwrażliwy na zapach perfum, mydła, wody kolońskiej …………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    7. Lubi wąchać różne rzeczy nie służące do jedzenia …………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    8. Lubi mocno doprawione pokarmy …………………………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    9. Preferuje pokarmy o łagodnym smaku …………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    10. Ma łatwy odruch wymiotny na wiele zapachów………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________
    VIII. UWAGI I ZACHOWANIE
    1. Jest nerwowy, pobudzony……………………………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    2. Jest impulsywny / „wyrywa się”zanim zakończymy instrukcję / ……………………..    TAK(1)    NIE (0)
    3. Ma problemy z organizacją zachowania, wykonywanych zadań …………………..    TAK(1)    NIE (0)
    4. Nie może dłużej skupić si na zadaniu ………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    5. Bardzo lubi biegać, skakać, jest ciągle w ruchu ………………………………………..    TAK(1)    NIE (0)
    6. Szybko  i łatwo pobudzony przez dźwięki, światło itd. …………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    7. Niespokojny wówczas gdy trzeba być cicho i koncentrować się …………………..    TAK(1)    NIE (0)
    8. Łatwo przechodzi od płaczu do śmiechu ………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    9. Szybko się rozprasza ……………………………………………………………………………    TAK(1)    NIE (0)
    10. Lubi biegać, podskakiwać, być w ruchu………………………………………………….    TAK(1)    NIE (0)
    SUMA________

    Lista objawów mogących stanowić wskazanie do przeprowadzenia badania integracji sensorycznej:

    Uwaga: pojedynczy objaw nie stanowi wskazania do diagnozy integracji sensorycznej lecz występowanie kilku lub tym bardziej kilkunastu z nich – tak.
    I starsze dziecko (zwłaszcza po 9 roku życia, gdzie zasadniczy rozwój integracji sensorycznej powinien już by ukończony) tym mniejsza liczba objawów uzasadnia skierowanie na badanie.

    1.    dziecko nie znajduje przyjemności w zabawach na świeżym powietrzu,
    2.    ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem,
    3.    gdy pracuje nie pozwala innym stać obok siebie i przyglądać się,
    4.    ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy,
    5.    częściej niż inne dzieci w jego wieku odwraca znaki graficzne,
    6.    podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.,
    7.    często myli stronę lewą i prawą, w obrębie własnego ciała i w otaczającej przestrzeni,
    8.    występują trudności z żuciem i połykaniem pokarmów, preferuje pokarmy papkowate, drobno rozdrobnione, miękkie,
    9.    potyka się i upada częściej niż jego rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie,
    10.    ma kłopoty z samodzielnym ubieraniem się, zwłaszcza z zapianiem guzików, sznurowaniem butów,
    11.    rzucanie i łapanie piłki jest dla niego trudnym zadaniem,
    12.    jest nadruchliwe, nie jest w stanie usiedzieć/ustać spokojnie w jednym miejscu,
    13.    nie próbuje pokonywać różnych naturalnych przeszkód w terenie, tylko je raczej omija,
    14.    poproszone coś często się z tym opóźnia albo w ogóle zapomina o wykonaniu,
    15.    niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku tj. nożyczki, sztućce czy przybory do pisania,
    16.    może skaleczyć się, uderzyć i nie zauważyć tego,
    17.    nie toleruje zabaw dłońmi (np. malowanie palcami, lepienie plasteliną, zabaw w piasku),
    18.    w nowym miejscu dziecko czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu,
    19.    ma skoliozę lub inne anomalie kręgosłupa,
    20.    przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością,
    21.    wchodząc/schodząc po schodach częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi,
    22.    nie lubi mycia twarzy, czesania, obcinania paznokci, obcinania włosów, mycia zębów, mycia głowy, czyszczenia uszu i nosa,
    23.    preferuje pewne faktury materiałów i ubrań,
    24.    podczas mycia zębów miewa odruch wymiotny,
    25.    nagłe dotknięcie/popchnięcie z tylu wywołuje u dziecka „reakcję alarmową” niewspółmierną do siły bodźca,
    26.    ma kłopoty z czytaniem z tablicy
    27.    trudno się koncentruje, łatwo się rozprasza,
    28.    wchodzi po schodach dostawiając nogi do siebie na każdym stopniu (wzorzec niedojrzały u dziecka powyżej 3 roku życia),
    29.    siadając na krześle czy też poprawiając na nim swoją pozycję zdarza się, że traci równowagę i spada,
    30.    często siada na dłoniach, stopach,
    31.    preferuje ciężkie i twarde przedmioty,
    32.    domaga się, by je dotykać, lubi gwałtowne zabawy,
    33.    ma problemy w samodzielnym myciu, korzystaniu z toalety,
    34.    ruchy dziecka są niezgrabne, zbyt zamaszyste, kanciaste,
    35.    dziecko sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy,
    36.    często chodzi/chodziło na palcach,
    37.    nie lubi chodzić boso,
    38.    jest nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża,
    39.    nawet drobne urazy wywołują u niego gwałtowną reakcję i długotrwałe narzekania,
    40.    kiedy próbujemy pomóc dziecku w przyjęciu jakiejś pozycji ciała wydaje nam się ono bezwładne, ciężkie, sztywne,
    41.    nabycie nowej umiejętności wymaga od dziecka wielu prób i powtórzeń, ale gdy raz ją opanuje jest to efekt trwały,
    42.    podczas gimnastyki lub rytmiki nie jest w stanie wykonać wielu ćwiczeń, jak również podczas swobodnych zabaw ruchowych, nie może dotrzymać kroku rówieśnikom,
    43.    ma słabe wyczucie odległości, często staje zbyt blisko innych ludzi czy przedmiotów,
    44.    w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno,
    45.    nie lubi dziecięcego baraszkowania z rodzicami czy rodzeństwem; nie lubi turlać się po podłodze, podskakiwać, robić fikołków,
    46.    zdarza się, że dziecko zaczyna czytać wyrazy od końca,
    47.    nie ma dominacji jednej ręki i żadna nie jest dostatecznie sprawne,
    48.    dziecku często przytrafiają się przykre przygody tj. rozlanie mleka, strącenie wazonu, rozsypanie cukru itp.,
    49.    wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie, do końca ich nie opanowało,
    50.    nieumyślnie wpada na meble, ściany, inne dzieci,
    51.    dziecko wydaje się być zdrowe, w normie intelektualnej, a ma problemy z czytaniem, pisaniem, matematyką,
    52.    podczas gier zespołowych zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż jego drużyna, w inną stronę niż piłka, którą ma złapać, jest zdezorientowanie,
    53.    uczy się długo z mozołem nowych aktywności fizycznych takich jak, jazda na rowerze, pływanie i pomimo wysiłku, nie udaje mu się ich opanować,
    54.    nie lubi karuzeli, huśtawki, miewa potem mdłości, nie lubi bawić się na placu zabaw (stoi i obserwuje inne bawiące się dzieci),
    55.    okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża np. wejść na wysokie schody, ma drabinkę, usiąść na wysokim stołku,
    56.    cierpi na chorobę lokomocyjną,
    57.    nie lubi mieć głowy ustawionej w innych pozycjach niż pionowa,
    58.    domaga się takich ruchów jak bujanie, huśtanie, buja się samo często na krześle, taborecie,
    59.    występuje nadmiernie ślinienie się, buzia niedomknięta, je w sposób niechlujny,
    60.    gryzie przedmioty (zabawki, długopisy, kredki), wkłada palce do buzi, zgrzyta zębami.


TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

Metoda nazywana SI (z ang. sensory integration), czyli integracją sensoryczną, jest kompleksową metodą rehabilitacją. Została opracowana przez doktora psychologii i terapeutkę zajęciową. A. Jean Ayres, która prowadziła prace badawcze i leczyła osoby ze schorzeniami neurologicznymi w Instytucie Badań Mózgu Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles.
Jej teoria oparta jest na neurofizjologicznych podstawach, a kluczem do przynoszącej efekty terapii jest obserwacja kliniczna i standaryzowane testy.
Wiedza na temat integracji sensorycznej pomogła wielu specjalistom i rodzicom lepiej zrozumieć problemy ich dzieci. Problemy, które czasem wydają się niewielkie i trudne do zdefiniowania niemniej wymagają wczesnego rozpoznania i leczenia.

INTEGRCJA SENSORYCZNA określana jest jako proces, w którym następuje zintegrowanie (rozpoznanie, przetworzenie) różnorodnych bodźców odbieranych z własnego ciała i otoczenia przez wszystkie układy zmysłów (dotyku, propriocepcji, równowagi, wzroku, słuchu, a nawet powonienia), tak aby powstała w odpowiedzi właściwa reakcja ruchowa.
Wieloletnie badania wskazały, że większość zaburzeń ruchowych, zachowania, mowy oraz trudności w uczeniu się ma swoją przyczynę w nieprawidłowym dopływie czy przetwarzaniu odbieranych przez organizm wrażeń zmysłowych.
Od wczesnego okresu życia – już w łonie matki – organizm dziecka odbiera wiele różnorodnych bodźców, które stopniowo przekształcają się w ważne informacje pozwalające, na wytworzenie odpowiednich reakcji wykorzystanych w ciągu całego naszego życia.
Uczymy się przez zmysły i bez informacji docierających do naszego systemu nerwowego nie byłoby uczenia się ani rozwoju. Zmysły dostarczają „pożywienia” dla naszych zmysłowych i ruchowych układów.
Najwcześniej dojrzewające, najbardziej podstawowe zmysły to:
•    dotyk (czucie powierzchniowe; wpływa m.in. na percepcję dotykową, wzrokową, nabywanie umiejętności szkolnych, bezpieczeństwo emocjonalne);
•    propriocepcja (czucie głębokie) – to wrażenia płynące z wnętrza własnego ciała, z mięśni i ścięgien; informują mózg o położeniu naszego ciała, o tym gdzie znajdują się jego poszczególne części, czy i jakie ruchy wykonują; wpływa m.in. na świadomość naszego ciała, kontrolę i planowanie ruchu;
•    układ przedsionkowy (zmysł równowagi; odpowiada za stan pobudzenia, napięcie mięśniowe, koordynację, przetwarzanie słuchowo-językowe)
Odgrywają one zasadniczą rolę we wzroście i rozwoju dziecka. Są gotowe do funkcjonowania jeszcze przed urodzeniem dziecka.
Aby mózg funkcjonował prawidłowo musi otrzymać bodźce z tych trzech podstawowych narządów zmysłów na równi z bodźcami wzrokowymi, słuchowymi, węchowymi i smakowymi. Jest to szczególnie ważne w pierwszych trzech latach życia.
Narządy zmysłów mają swoje specyficzne funkcje, ale równocześnie współpracują i są w swej czynności od siebie zależne.
Dzięki wieloletniej praktyce i doświadczeniu J. Ayres opracowała sposoby oraz zasady rehabilitacjo przeznaczonej dla dzieci z dysfunkcjami psychoruchowymi. Stosowane są testy, które określają bardzo dokładnie rodzaje zburzeń. Na podstawie przeprowadzonych obserwacji i wyników testów opracowuje się dokładne wskazówki terapeutyczne dla każdego dziecka.

Głównymi objawami zaburzonej integracji sensorycznej są:
1.    nadaktywność, nadpobudliwość i brak koncentracji uwagi;
2.    zaburzenia zachowania;
3.    zaburzenia mowy, często poprzedzone trudnościami w karmieniu;
4.    nieprawidłowe napięcie mięśni, zła koordynacja ruchów, wady postawy i stóp;
5.    trudności w nauce szkolnej inne problemy ujawniające się później (np. w okresie dojrzewania).

Uczenie się dokonuje na podstawie informacji docierających poprzez narządy zmysłów – do naszego układu nerwowego. Uczymy się w różny sposób wykorzystując różne kombinacje zmysłów. Dlatego mówimy, że jesteśmy „wzrokowcami”, „słuchowcami” lub „kinestetykami”. Jest taka grupa ludzi, która wykorzystuje wszystkie te kombinacje zmysłów równocześnie, by się uczyć. Muszą oni widzieć, słyszeć i robić notatki lub wykonywać daną czynność od razu aby ją zapamiętać.
Deficyty integracji sensorycznej występują u dzieci z trudnościami w uczeniu się i obejmują zaburzenia w rejestracji i przetwarzaniu bodźców głównie w obrębie trzech podstawowych systemów sensorycznych: przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego. Przejawiają się dysfunkcjami w zakresie reakcji posturalnych /obronnych, równoważnych i posturalnych w tle/, funkcji wzrokowo – ruchowych, napięcia mięśniowego, schematu ciała, trudnościami w planowaniu ruchu, dysfunkcjami w obustronnej koordynacji ruchowej i sekwencyjności. Zaburzenia te skutkują trudnościami w nauce czytania, obniżonym poziomem graficznym, błędami podczas pisania polegającymi m.in. na zamianie liter podobnych, ale ułożonych inaczej w przestrzeni/ b-d; p-b; itp./, „zjadaniem” drobnych znaków graficznych takich jak ogonki, laseczki, przecinki itp., kłopotami w różnicowaniu prawo – lewo i słabej obustronnej koordynacji ruchowej. Tym typowym trudnościom towarzysza również zaburzenia emocjonalne, trudności w koncentracji uwagi i nadpobudliwość psychoruchowa.

Znaczenie terapii dla rozwoju dziecka
Rehabilitacja, zależnie od potrzeb, obejmuje stymulację poszczególnych zmysłów np. motoryki dużej (ruchy całego ciała), motoryki małej (precyzyjne ruchy rąk), motoryki oralnej (sprawności warg, języka), percepcji, koordynacji wzrokowo-ruchowej itp.
Jean Ayres w swojej metodzie rehabilitacyjnej skupiła uwagę nie tylko na sposobach postępowania z dzieckiem, u którego występują zaburzenia układu nerwowego, ale również na zaburzeniach emocjonalnych, wynikających z nieustannego poczucia niepewności.
Stymulacja dziecka polega na dostarczeniu odpowiednich bodźców poszczególnym zmysłom podczas terapii. W rehabilitacji biorą udział rodzice, który otrzymują od terapeuty wskazówki i zaleceni dotyczące zasad postępowania z ich dzieckiem. W terapii wykorzystuje się odpowiedni sprzęt. Ze względu na zabawowy charakter terapii elementy metody Si chętnie są wykorzystywane przez terapeutów i rodziców w pracy z dziećmi.
Integracja sensoryczna nie jest substytutem rzeczywistej edukacji może natomiast poprawić uczenie się i sprawić, że będzie łatwiejsze.
Im wcześniej dzięki prawidłowej obserwacji zostaną rozpoznanie deficyty leżące u podstaw trudności w uczeniu się, właściwym zachowaniu czy koordynacji ruchowej tym efekty terapii będą lepsze.
Jeżeli terapia jest odpowiednio dobrana, to zwykle po kilku tygodniach daje się zaobserwować pozytywne zmiany. Są one następujące:

  • stopniowo poprawia się wiara dziecka we własne siły i jego samoocena,
  • stopniowo poprawia się poczucie równowagi i koordynacja (dziecko jest mniej niezdarne),
  • poprawia się motoryka duża i mała,
  • dziecko chętniej podejmuje się nowych i trudnych zadań,
  • dziecko lepiej słucha, wypełnia polecenia i koncentruje się,
  • stopniowo poprawia się umiejętność czytania, pisania i inne umiejętności szkolne,
  • bodźce dotykowe i inne mnie zaburzają działania dziecka,
  • poprawia się mowa i sposób wyrażania się,
  • stopniowo maleje nadpobudliwość – dziecko zaczyna kontrolować swoje nadmiernie nasilone reakcje na otoczenie,
  • dziecko nie chce zakończyć sesji terapeutycznych (tak bardzo podobają mu się zajęcia) – jest to oznaka sukcesu.

Większość deficytów, stwierdzonych dzięki badaniu SI (Sensory Integration), stopniowo zaczyna ustępować w miarę zmian zachodzących w układzie nerwowym dziecka. Im dziecko jest młodsze, tym bardziej plastyczny ma układ nerwowy, co stwarza lepsze warunki do czynienia postępów. Należy również pamiętać, że im lepiej dziecko współpracuje i im bardziej jest zmotywowane, tym lepsze będą wyniki. „Integracja sensoryczna ułatwia uczenie się.”

TRUDNOŚCI Z PRZETWARZANIEM BODŹCÓW
PRZEDSIONKOWYCH

  1. Nadwrażliwy przedsionek tzw. niepewność grawitacyjna – dziecko może:
    •    nie tolerować ruchu, głównie obrotowego,
    •    mieć mdłości podczas szybkich, nagłych ruchów oraz kręcenia wkoło,
    •    dzieci bardziej wrażliwe mogą źle poczuć się już od samego patrzenia (odruch oczny stymuluje jądra przedsionkowe)
    •    nie lubi przebywać w pozycjach z oderwanymi stopami od podłoża,
    •    nie lubi bawić się na placu zabaw (raczej stoi i się przygląda),
    •    nie lubi mieć głowy ustawionej w innych pozycjach niż pionowa, (fikołki, turlanie po podłodze),
    •    odczuwać nienaturalny lęk przed upadkiem, wysokością,
    •    unika zeskakiwania z wyższej powierzchni na niższą,
    •    wyjątkowo wolno może wykonywać nietypowe ruchy np. wsiadanie do samochodu, wchodzenie i schodzenie z górki, chodzenie po nierównej powierzchni,
    •    potrzebować może więcej czasu na to aby opanować wchodzenie i schodzenie ze schodów, długo korzysta z poręczy niż inne dzieci,
    •    unika nawet najprostszego wspinania się,
    •    pokonywanie szybko zakrętów w samochodzie powoduje lęk,
    •    wydaje się, że nie może poprawnie ocenić odległości, a w rzeczywistości nie jest w stanie wykonać prawidłowych ruchów w obrębie tej przestrzeni,
    •    nagle popchnięte w pozycji siedzącej do tyłu jest wystraszone,

    1.    Podwrażliwy przedsionek – dziecko może:
    •    domagać się takich ruchów jak bujanie, huśtanie,
    •    nie być w stanie usiedzieć spokojnie,
    •    mieć obniżone napięcie mięśniowe,
    •    mieć trudności z równowagą,
    •    raczej biega niż chodzi,
    •    potrzebować ruchu do utrzymania optymalnego poziomu funkcjonowania,
    •    nie reagować negatywnie (kręcenie się w głowie, nudności) do czasu dostarczania sobie nieprawdopodobnie dużej ilości wrażeń przedsionkowych; potrzebuje dużo bodźców aby utrzymać OUN w stanie gotowości.

TRUDNOŚCI Z PRZETWARZANIEM BODŹCÓW
PROPRIOCEPCYJNYCH

Dziecko może:
•    wykonywać sztywne nieskoordynowane ruchy,
•    wydawać się niezdarne,
•    mieć trudności z oceną odległości (np. wpadać na przedmioty)
•    mieć trudności z wejściem i zejściem po schodach,
•    mieć trudności z siadaniem na krzesełku,
•    mieć trudności z ubieraniem i rozbieraniem,
•    chwytać zabawkę, kredkę zbyt mocno,
•    mieć obniżone napięcie mięśniowe.

 

TRUDNOŚCI Z PRZETWARZANIEM BODŹCÓW
DOTYKOWYCH

  1. Dotyk nadwrażliwy – tzn. obronność dotykowa, dziecko może:
    •    nadmiernie reagować na dotyk, zdecydowanie bardziej na niespodziewany (współmierny do siły natężenia dotyku, osoby dotykającej),
    •    nie lubi być dotykanie, tak jakby dotyk był bolesny i nieprzyjemny, ale samo potrafi się przytulić, woli dotykać niż być dotykanym,
    •    nie lubi lekkiego dotyku, a toleruje stanowczy,
    •    nie lubi być rozebrane,
    •    woli kąpać się w wannie niż pod prysznicem,
    •    negatywnie reagować na normalny kontakt z ludźmi i przedmiotami (np. nie che dotykać pewnych zabawek, niektórych faktur materiałów w ubraniach i zabawkach, denerwują go metki w ubraniach)
    •    unika używania rąk, nie toleruje zabaw dłońmi (np. malowanie palcami, lepienie plasteliną, masą solną),
    •    mieć obniżoną tolerancje siedzenia w krzesełku,
    •    wypluwa jedzenie, nie lubi wybranych pokarmów ze względu na ich konsystencję, odmawia jedzenia niektórych pokarmów (uwaga: może to dotyczyć nadwrażliwości smakowej lub węchowej),
    •    nie lubi czesania, mycia głowy, obcinania włosów, paznokci, mycia zębów, czyszczenia uszu i nosa,
    •    chodzi na palcach,
    •    nie lubi chodzić boso,
    •    pociera dotknięte miejsce,

    1.    Dotyk podwrażliwy – dziecko może:
    •    mieć obniżoną wrażliwość na dotyk,
    •    skaleczyć się, uderzyć i tego nie zauważyć,
    •    nie reagować na ból fizyczny, lub reagować nieznacznie (przy zastrzyku, urazie),
    •    nie zauważyć, że było dotknięte,
    •    zauważyć że było dotknięte, ale nie wie w którym miejscu
    •    lubi gwałtowne zabawy,
    •    nie zauważyć że upuściło trzymaną zabawkę,
    •    nie być w stanie rozróżnić cech trzymanego przedmiotu,
    •    mieć słabą świadomość własnego ciała,
    •    niechlujny wygląd (brudna twarz, ubranie, powyciągana garderoba, opadające spodnie itp.),
    •    wpadać na przedmioty, osoby,
    •    prowokować bójki z kolegami,
    •    siadać na stopach, dłoniach,
    •    preferować ciężkie i twarde przedmioty,
    •    nadmiernie lubić wibracje (ręczne wibracje)

 ZESTAWIENIE ODRUCHÓW USTNO-TWARZOWYCH (wg w V. Vojty)

 

Odruch Sposób wykonania odruchu Odpowiedź dodatnia Okres fizjologicznego występowania Objaw patologiczny
Odruch Babkina Dziecko ułożone na plecach – ucisk w dłonie Otwarcie ust Do 4 tyg. Po 6 tyg.
Odruch otwierania ust Zbliżanie piersi lub butelki do ust Otwiera usta do Od urodzenia
do 4 m. ż.
 
Odruch ssania Włożenie małego palca do ust dziecka lub drażnienie okolic ust Wywołane są ruch ssania Od 3 m. ż. Płodowego rozpoczynają się ruchy ssące Po pierwszym roku
Odruch połykania Dotknięcie podniebienia twardego Połykanie:

– napięcie ustawionej

– nacisk języka ku przodowi

Od urodzenia  
Odruch szukania (z warg i kącików ust) Drażnienie (dotyk) kątów ust, środka górnej i doln
Shopping Cart