Autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwoju dziecka. U dotkniętych nim dzieci obserwuje się objawy nieprawidłowego funkcjonowania we wszystkich obszarach rozwoju. Pierwsze symptomy autyzmu pojawiają się bardzo wcześnie, często już u kilkunastomiesięcznych niemowląt, ale zawsze są widoczne przed ukończeniem przez dziecko 3 roku życia. Choć autyzm można zdiagnozować już u bardzo małych dzieci, to często diagnozuje się go również u nastolatków, a nawet osób dorosłych. Zaburzenia autystyczne mają bardzo zróżnicowany charakter, nie tworzą jednolitego obrazu co do symptomatologii i głębokości zaburzeń. Dlatego obecnie w literaturze światowej używa się określenia „spektrum zaburzeń autystycznych”
Coraz powszechniej przyjmuje się, że autyzm jest skomplikowaną chorobą rozwojową układu nerwowego. Mimo, iż nie wszystkie specyficzne przyczyny zostały zdefiniowane, istnieją przekonujące dowody na to, iż wiele współistniejących czynników genetycznych, środowiskowych, zapalnych, metabolicznych oraz immunologicznych odgrywa znaczącą rolę w tej chorobie.
Na podstawie różnorodnych badań klinicznych stwierdzających aspekty patologii przewodu pokarmowego u dzieci ze spektrum autyzmu można zaryzykować stwierdzenie, że autyzm jest skutkiem upośledzonego układu pokarmowego, układu odpornościowego i „głodującego mózgu”. Wczesny wywiad medyczny wielu dzieci z chorobą spektrum autyzmu wskazuje na problemy ze strony układu pokarmowego (przewlekłe biegunki lub zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia, gazy, brzydki zapach i jasny kolor stolców). W oparciu o te badania, badania nadwrażliwości na pokarm oraz odporności, wyłoniła się nowa perspektywa, wiążąca ze sobą jelito, odporność i mózg. Czyli istnieją znaczące związki pomiędzy nadwrażliwością na pokarm, patologią układu pokarmowego oraz zmianami w obwodowych mechanizmach odpornościowych, jak również zmianami stanu odżywienia i zachowania. Stan zapalny układu pokarmowego, osłabiony układ odpornościowy mogą prowadzić do nieprawidłowego stanu odżywienia mózgu i upośledzenia poznawczego.
Możliwe jest istnienie wielu przyczyn, prowadzących do zaburzeń w układzie żołądkowo – jelitowym u dzieci autystycznych. Wiele badań wykazało, iż zaburzenia wchłaniania, zaburzenia trawienia, przerost patogenów jelitowych (grzybiczych, bakteryjnych i wirusowych) oraz nieprawidłowa przepuszczalność jelit występuje u wielu dzieci ze spektrum autyzmu. Wielu rodziców nie rozumie, iż istnieje powiązanie pomiędzy autyzmem ich dziecka a nieprawidłościami układu pokarmowego. Dlatego zdrowie przede wszystkim jelit (w wyściółce których znajdują się wyspecjalizowane komórki odpornościowe chroniące przed naruszeniem bariery pomiędzy zewnętrznymi patogenami i naszymi wewnętrznymi organami) ma podstawowe znaczenie dla leczenia chorób ze spektrum autyzmu. Natomiast restrykcyjna dieta bez glutenu, kazeiny, soi i cukru jest najlepszą strategią do rozpoczęcia walki z chorobą. Uszkodzone jelita powodują, że organizm nie jest w stanie asymilować składników odżywczych niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania mózgu. Chore jelito jest podatne na inwazje patologicznych organizmów, np. Candida lub Clostridia). Patogeny jelitowe mogą przenikać przez przepuszczalne jelito i przekroczyć barierę krew – mózg. Wielu lekarzy stowarzyszenia DAN! (Defeat Authism Now! Pokonać autyzm teraz) oraz badaczy medycznych uważa, iż głównym czynnikiem wywołującym przewlekłą dysfunkcję układu pokarmowego u dzieci jest upośledzenie układu odpornościowego.
Wciąż rosnąca liczba dowodów wskazuje znaczenie czynników zewnętrznych jako przyczyn problemów ze strony układu immunologicznego i pokarmowego. Mogą to być szczepionki zawierające metale ciężkie oraz częste leczenie antybiotykami, które zabijają pożyteczną florę bakteryjną w organizmie. Są to czynniki środowiskowe, których efekty zostają wzmocnione u dzieci z WIĘKSZYM poziomem WRAŻLIWOŚCI, bez względu czy jest ona przejściowa czy przewlekła, nabyta czy genetyczna. Wczesny uraz niedojrzałego układu immunologicznego zależny od toksyn lub patogenów zapoczątkuje serię biochemicznych wydarzeń, które gromadząc się, prowadzą do deficytu neuropoznawczego i zmian behawioralnych. Jedną z cech dzieci autystycznych jest to, że nie mogą sobie poradzić z toksynami, z którymi radzi sobie większość ludzi. Metale ciężkie przedostają się do organizmu w wyniku jedzenia i oddychania. Laboratoryjne testy dokumentujące wypływ metali indukowany przez chelatację ujawniają u wielu dzieci ze spektrum autyzmu akumulację w ich organizmie ołowiu (neurotoksyna niszcząca komórki mózgu), aluminium, rtęci i/lub niektórych innych metali ciężkich. Wiele spośród tych dzieci leczonych chelatacją nadzorowaną przez lekarzy, poprzedzoną uzdrowieniem jelita i wsparciem składnikami odżywczymi, wykazuje znaczącego stopnia zmniejszenie nasilenia objawów spektrum autyzmu.
Nadzieją dla rodziców dzieci ze spektrum autyzmu może być więc metoda biomedyczna leczenia autyzmu polegająca na przestrzeganiu rygorystycznej diety (bezglutenowej, bezkazeinowej i często bezsojowej), następnie leczenie związanych z układem pokarmowym problemów (wyleczenie jelit), suplementacja niedoborów składników odżywczych takich jak: cynk, magnez, żelazo, witaminy B6, B12, D, E i A, kwasów tłuszczowych oraz usuwanie toksyn (rtęci, metali ciężkich – proces chelacji), grzybów oraz wirusów, pasożytów z organizmu chorego dziecka. Wszystko to poprzedzone jest szerokim panelem badań, raczej niedostępnym w Polsce.
Bibliografia:
- Jaquelyn McCandless „Dzieci z głodującymi mózgami. Przewodnik terapii medycznych dla chorób spektrum autyzmu”.