Opis postępowania logopedycznego w przypadku 7 letniego chłopca z jednostronnym porażeniem nerwu twarzowego niewielkiego stopnia.
Diagnoza logopedyczna: seplenienie boczne.
Cel ogólny: wywołanie i utrwalenie prawidłowej artykulacji głoski SZ.
Cel szczegółowy: zwiększenie napięcia mięśnia okrężnego ust.
Współwystępujące ograniczenia: niewielkie przebyte porażenie nerwu twarzowego
o charakterze idiopatycznym (konsultacja laryngologiczna), lewostronnie opadająca część kącika ust. Uzębienie w trakcie wymiany zębów mlecznych na stałe.
Uwagi: Dobra współpraca matki chłopca z logopedą.
Czas trwania: 3 miesiące terapii 1 x w tygodniu ok. 45 min. oraz codzienne, systematyczne wypełnianie zaleceń logopedy przez matkę chłopca.
Faza początkowa:
- Zastosowanie masażu logopedycznego wg E. Stecko – 1xw tygodniu wykonany przez logopedę, codzienne elementy masażu stosowane przez mamę chłopca.
- Uwrażliwianie aparatu artykulacyjnego poprzez masaż wewnętrznej, lewej strony policzka, języka, dziąseł za pomocą palca, szczoteczki elektrycznej.
- Masaż zewnętrzny okolic ust za pomocą delikatnego masażera na baterie.
- Usprawnianie narządów artykulacji: pionizacja języka (zabawy logopedyczne).
- Stosowanie ćwiczeń oddechowych, wydłużających fazę wydechową.
- Ćwiczenia wzmacniające mięsień okrężny ust.
- Rozgrzewka rezonatorów.
Faza właściwego postępowania logopedycznego:
- Ćwiczenia przeprowadzane przed lustrem : wskazanie prawidłowego miejsca artykulacji, uwrażliwienie miejsc artykulacji za pomocą zimnej szpatułki lub łyżeczki.
- Manualne ułożenie ust chłopca przez logopedę – podczas przytrzymanej właściwej pozycji ust – próba wywołania głoski SZ ( ze względu na ułożenie języka oraz powietrze wydostające się od strony policzka).
- Wywołanie prawidłowej artykulacji głoski SZ .
Faza utrwalania wywołanego dźwięku:
- Utrwalenie SZ w izolacji, sylabach, wyrazach i zdaniach przy użyciu wielu narzędzi m.in. wierszyków, rymowanek, wprawek dykcyjnych, bajek logopedycznych, piosenek i innych.
Podsumowanie:
Po trzech miesiącach systematycznej terapii logopedycznej wzmacnianej ścisłą współpracą matki chłopca, osiągnięto poprawność wymawianiową głoski SZ w nagłosie, śródgłosie i wygłosie wyrazów. Dalszego utrwalania wymaga proces automatyzacji poprawności wymawianiowej głoski SZ w mowie spontanicznej. W trakcie terapii stosowano wiele wzmocnień pozytywnych – szczególnie, kiedy pomimo trudności chłopiec osiągał poprawność wymawianiową.
ZALECENIA DLA RODZICÓW W TRAKCIE TERAPII LOGOPEDYCZNEJ:
- Nawiązanie pozytywnego kontaktu z logopedą, wspólne ustalenie celu terapii.
- Ścisła współpraca z logopedą – obecność podczas ćwiczeń terapeutycznych z dzieckiem, włączanie się w proces terapii.
- Systematyczne wypełnianie wszystkich zaleceń logopedy, wytrwałość i cierpliwość.
- Rzetelne wykonywanie ćwiczeń logopedycznych razem z dzieckiem – wplatanie elementów terapii logopedycznej w rutynowe codzienne czynności.
- Uczynienie ćwiczeń logopedycznych pretekstem do wspólnej zabawy z dzieckiem i sposobu na miłe spędzenie czasu razem.
- Stosowanie wielu pochwał, unikanie krytyki, nagradzanie za nawet niewielkie postępy w terapii.