Jąkanie (balbuties) to zaburzenie mowy stanowiące funkcję niepłynności patologicznej, niepłynności normalnej, reakcji fizjologicznych zlokalizowanych w aparacie oddechowym (na przykład oddychanie asymetryczne, skrócenie fazy wydechowej, zwiększona liczba oddechów w jednostce czasu), fonacyjnym (na przykład silne zaciskanie strun głosowych, gwałtowne ruchy krtani), artykulacyjnym (na przykład klonus, tonus, tremor (szybkie drganie czubka języka).
Reakcjom fizjologicznym najczęściej towarzyszą współruchy oraz reakcje wegetatywne (czerwienienie się, blednięcie, pocenie się, oziębienie dłoni, przyspieszone bicie serca).
Jąkanie jest również funkcją reakcji psychospołecznych – reakcje indywidualne i społeczne, pozytywne i negatywne. Reakcje społeczne zazwyczaj wyprzedzają reakcje indywidualne. Do pozytywnych reakcji społecznych możemy zaliczyć: troska, empatia, zaangażowanie, pomoc, wsparcie, do negatywnych zaś należą: niepokój, dezorientacja, racjonalizowanie, bagatelizowanie, zamartwianie się, obwinianie, poczucie winy, lęk, frustracje, agresja, upominanie, wyśmiewanie. (M. Skorek, 2004, s.82)