Ćwiczenia wspomagane – mowa dziecka rozwija się od urodzenia. Niemowlęcy narząd artykulacyjny poprzez głużenie, gaworzenie, ssanie, żucie, połykanie i inne odruchy bezwarunkowe i warunkowe przygotowuje się do mówienia. Również w tym czasie powstają deformacje narządów artykulacyjnych, które mają bezpośredni wpływ na wady wymowy, tworzą się nieprawidłowe nawyki układów narządów artykulacyjnych. Wtedy też należy szukać pomocy u specjalisty. Stosuje się trzy rodzaje ćwiczeń:
- ćwiczenia bierne,
- ćwiczenia wspomagane,
- ćwiczenia samodzielne czynne.
Cechą wspólną wszystkich rodzajów ćwiczeń jest to, że rozwijają wszechstronnie układ ruchu. Ćwiczenia wspomagane stanowią łącznik pomiędzy grupą ćwiczeń biernych i czynnych dla niesprawnych grup mięśniowych. Celem tych ćwiczeń jest wzmocnienie mięśni, utrwalanie i odtwarzanie wzorców ruchowych. Terapeuta wprawia w ruch określone narządy artykulacyjne, jednak wymagają one współdziałania dziecka, czynnego włączenia się. Mają one też charakter naśladowania, np. podczas masażu:
- mlaskania (przy rozciągniętych wargach)
- cmokania (przy ściągniętych wargach), artykulacji samogłosek przed lustrem,
- nakładania warg na siebie,
- robienia z warg dzióbka,
- odklejania językiem opłatka z podniebienia,
- przesuwania języka między kącikami warg itp.
W przypadku, gdy dziecko ma kłopoty z wykonywaniem zadań, terapeuta pomaga mu, układając odpowiednio narządy artykulacyjne.
www.psychopedagogiczny.wordpress.com