Blog

Cele wczesnej interwencji logopedycznej

Rozwój mowy uzależniony jest od wielu czynników wewnętrznych i zewnętrznych, które oddziałują na dziecko od momentu poczęcia. Dlatego też noworodki, u których pojawia się podejrzenie wystąpienia nieprawidłowości rozwojowych (m.in. z obciążonym wywiadem ciążowo-okołoporodowym, wcześniaki czy dzieci z obciążeniem genetycznym) powinny zostać objęte wczesną interwencją logopedyczną. Pozwoli to zapobiegać lub korygować dysfunkcje pojawiające się na skutek działania czynników ryzyka z okresu płodowego, okołoporodowego i noworodkowego.

Czynnikami tymi są m.in.

  • wcześniactwo i niedojrzałość ośrodkowego układu nerwowego
  • wady genetyczne
  • urazy okołoporodowe
  • nieprawidłowa budowa aparatu artykulacyjnego,
  • mózgowe porażenie dziecięce
  •  wrodzone wady rozwojowe układu nerwowego (np. przepukliny oponowo-rdzeniowe, małogłowie, wodogłowie),
  •  nieprawidłowości w obrębie odruchów (brak odruchu lub jego przetrwanie)
  •  infekcje centralnego układu nerwowego,
  •  zaburzenia metaboliczne obciążające układ nerwowy,
  •  padaczka
  •  nieprawidłowe napięcie mięśniowe
  •  nadwrażliwość lub obniżona wrażliwość na dotyk
  •  zaburzenia oddychania
  •  zaburzenia czynności pokarmowych

Wprowadzenie opieki logopedycznej już w pierwszym okresie życia dziecka zdecydowanie zapobiega pogłębieniu się wszelkich deficytów. Kształtujący się jeszcze ośrodkowy układ nerwowy cechuje się dużą plastycznością, jest więc bardzo podatny na postępowanie terapeutyczne. Daje to możliwość korekcji dysfunkcji i kompensacji deficytów w okresie, gdy proces uczenia się mózgu jest najintensywniejszy. Do zadań logopedy wczesnej interwencji logopedycznej należy zatem wczesna diagnoza dziecka z grupy ryzyka, obserwacja i interpretacja niepokojących objawów, przeciwdziałanie pojawianiu się dysfunkcji lub podjęcie działań rehabilitacyjnych w przypadku, gdy się one pojawiły. Działania logopedy zmierzają do zapobiegania rozwojowi patologii twarzy i narządów mowy, wzmocnieniu mięśni artykulatorów, a także stymulowanie obszaru ustno-twarzowego. Logopeda pomaga dziecku, kiedy pojawia się problem z oddychaniem, ssaniem, połykaniem, gryzieniem, żuciem, ruchami mimicznymi i artykulacyjnymi. Interweniuje też w przypadku nadwrażliwości lub niedowrażliwości na dotyk, przy wzmożonym bądź obniżonym napięciu mięśniowym. Logopeda sprawdza, czy prawidłowe są odruchy fizjologiczne istotne dla prawidłowego rozwoju artykulacji. Niezwykle ważną rolę logopeda odgrywa też w zakresie poradnictwa rodzicielskiego, zarówno wobec rodziców dzieci z grupy ryzyka jak i dzieci zdrowych.  Terapeuta udziela wskazówek młodym mamom w jaki sposób prawidłowo karmić dziecko, podpowiada jak stymulować jego prawidłowy rozwój, uświadamia znaczenie karmienia piersią, w razie potrzeby  przeprowadza instruktaż masażu logopedycznego.

 

Bibliografia:

  • Grażyna Gunia: Profilaktyka logopedyczna szansą dla dziecka, rodziców, logopedy. W: G. Gunia, V. Lechta:  Wprowadzenie do logopedii. Kraków 2012, s. 58-67.
  • Katarzyna Kaczorowaska-Bray: Diagnoza we wczesnej interwencji logopedycznej. W: Diagnoza logopedyczna. Red. G. Czaplewska, S. Milewski. Sopot 2012, s. 223-262.
Shopping Cart