Mowa pełni zasadniczą funkcję w procesie komunikacji. Jest „obrazem” rozwoju psychiki dziecka. W związku z tym język jako środek porozumiewania się posiada centralne miejsce w życiu człowieka. Mowa wydaje się nam czymś tak niezmiernie skomplikowanym, że trudno wyobrazić sobie, by udział jednego genu mógł pod tym względem cokolwiek zmienić. Wszak korzystanie z języka jako środka komunikacji wymaga inteligencji, angażuje wszelkie rodzaje pamięci, a wreszcie związane jest z wykonywaniem niezwykle złożonych ruchów mięśni twarzy, warg i języka. I oto okazuje się, że wystarczy uszkodzenie jednego genu, by cała ta układanka zaczęła szwankować. Sprawność w mówieniu i pisaniu, którą między innymi kształtuje zasób leksykalny, jest ważnym czynnikiem w rozwoju osobowości dzieci. Determinuje ona w pewnym względzie powodzenie w nauce, oddaje usługi w nabywaniu nowej wiedzy, wpływa na kształt i poziom opanowania języka człowieka dorosłego.
Wpływ środowiska rodzinnego i społecznego na rozwój mowy dziecka
Artykuł płatny, koszt 2,46 PLN brutto.